Helaas heb ik geen herinneringen aan mijn leven in Nederlands-Indië alhoewel ik daar op 22 januari 1932 geboren ben. Het zou mooi geweest zijn als ik een verhaal zou kunnen vertellen over de “tempo doeloe” in het mooie Tarakan, waar mijn wieg stond. Tarakan is een eiland en de grootste stad van de Indonesische provincie Noord-Kalimantan. De eilandstad ligt in het noorden van Borneo, halverwege de kust van de provincie.
Wellicht hadden wij een mooi huis met het daartoe behorende personeel zoals een baboe voor de kinderen, een kokki voor het eten en een kebon voor de tuin. Helaas kan ik daar alleen maar naar gissen.
Het lot heeft echter anders beslist en ben ik op 2-jarige leeftijd met mijn moeder en broer naar Nederland verhuisd, vandaar dat ik geen actieve herinnering meer heb aan het land en mijn vader. Wat er met mijn vader is gebeurd is mij nooit verteld en nu op 90-jarige leeftijd ben ik mijn zoektocht begonnen. Een contactpersoon van de familie, Hans Jager genaamd, die zelf ook Genealogie als hobby heeft had al een groot aantal van mijn stamboom uitgeplozen maar mijn belangrijkste vraag bleef een mysterie en onbeantwoord. Via het I.G.V. kwam Hans in contact met de Indische Verhalentafel en Tilly van Coevorden en kon de zoektocht naar het onbekende beginnen.
Mijn hulpvraag aan Tilly was: Wat is er allemaal op Tarakan en met mijn vader gebeurd? Wat Tilly vond was best wel schokkend en een bewijs dat zelfs ver voor WWII en de daaropvolgende politionele acties en de Bersiap periode het leven van een militair niet altijd veilig was.
Om een zo volledig verhaal te vertellen ga ik een aantal generaties terug om zo het vele werk dat Hans al gedaan heeft mee te nemen in mijn verhaal.
Cornelia Johanna Henriette (Corry) de Vries – van Kempen, Augustus 2022
